اطلاعات
فلج مغزی به آن دسته از اختلالاتی میگویند که در اوائل زندگی در مغز پدید میآید و منجر به از دست رفتن کنترل حرکات جسمانی میشود. در برخی از کودکان، آسیب مغزی در دوران حاملگی اتفاق میافتد و در بعضیها به هنگام زایمان سخت بوجود میآید و به همین دلیل جنین ممکن است دچار کمبود اکسیژن شود. همچنین ممکن است فلج مغزی به علت مشکلات شدید تنفسی در نوزادان نارس به وجود آید که در این مورد خونریزی داخل مغزی و کمبود اکسیژن به ایجاد آن کمک میکنند. فلج مغزی را میتوان سندرومی دانست که دارای علایمی از قبیل: ناهنجاریهای حرکتی، ناهنجاریهای روانی و تشنج و اختلالهای رفتاری ناشی از آسیب مغزی است. این علائم ممکن است آن قدر خفیف باشد که تشخیص با اشکال صورت گیرد و یا آن قدر شدید باشد که فرد به طور کامل زمین گیر شود.
هرچند که در حال حاضر درمان قطعی برای این بیماران وجود ندارد ولی استفاده از روشهای توانبخشی تاحدودی میتواند کیفیت زندگی را در این بیماران بهبود ببخشد. استفاده از هیپوترمی به هنگام ایجاد آسیب اولیه و یا استفاده از سم بوتولیسم برای کاهش واکنشهای اسپاستیک تنها روشهای موجود برای کاهش علائم بیماری هستند.
سلول درمانی در فلج مغزی:
مطالعات نشان میدهد که ساختار مغزی نوزادان و کودکان به لحاظ تکثیر سلولی تا حد زیادی متفاوت از بزرگسالان بوده و در صورت ایجاد آسیب میتواند با تکثیر سلولی نسبت به ترمیم ضایعه اقدام کند. در بیماری فلج مغزی به خصوص وقتی که عامل ایجاد کننده آن کمبود اکسیژن باشد سلولهای پیشساز الیگودندروسیتی که مسول ترشح میلین در سیتم عصبی هستند آسیب میبینند. هرچند که سیستم عصبی خود با افزایش مهاجرت سلولی و همچنین تکثیر سلولی به طور طبیعی نسبت به ترمیم اقدام میکند ولی گاها این آسیب به حدی است که روشهای طبیعی موجود قادر به جبران آن نیستند.
مطالعات آزمایشگاهی نشان میدهد که پیوند سلولهای بنیادی تا حد زیادی میتواند علائم بیماری را در مدلهای حیوانی مرتفع سازد. یکی از منابع مهم برای سلولهای بنیادی، مغز استخوان است. یافتههای آزمایشگاهی نشان میدهد که قرار دادن این سلولها در محیطهای کشت خاص میتواند تمایز آنها به سلولهای عصبی را موجب شود ضمن آنکه تزریق این سلولها به صورت محیطی نیز در مدلهای حیوانی قادر است با کاهش واکنشهای التهابی ترمیم بهتر سلولهای عصبی درحال مرگ گردد. نحوه درمان بیماریهای فلج مغزی۱-بیماران با ۴ تا ۱۲ ساله با تشخیص قطعی فلج مغزی
2-انجام آزمونهای بالینی- آزمایشگاهی -MRI 3- بیمار کاندید سلول درمانی است خیر (خروج از مطالعه)
بلی 4-انجام ارزیابی اولیه و انجام آزمایشات تکمیلی۵-آسپیراسیون مغز استخوان
6-جداسازی سلولهای واجد CD133
7-انجام آزمایشات تکمیلی برای اطمینان از کیفیت سلولها 8-تزریق سلولها از طریق کانال نخاعی