کاردرمانى در فلج زایمانى
نوزادان و کودکان گاهى اوقات از آسیب هاى ضربه اى پیش یا پس از تولد که آسیب هاى موقتى یا دائمى اعصاب محیطى را سبب میشوند، رنج میبرند. براى مثال تولد با پا میتواند به ضایعات” شبکه بازویى” منجر شود.
چنین نوزادانى ممکن است ضعف یا تحلیل عضلات کوچک دست و آسیب حسى انرا به دنبال آسیب عصب مربوطه نشان دهند. این عارضه شایع، “فلج ارب-دوشن” نامیده میشود که معمولا یکطرفه و تنها در ارتباط با شبکه بازوئى فوقانى میباشد و در نتیجه کشش شانه در حالت خمیدگى شدید آن (در حالت قرارگیرى دست در بالاى سر ) رخ میدهد. میزان بروز ان ٠/۶ تا ۴/۶ مورد از هر ١٠٠٠ تولد زنده است.
فلج اندام فوقانى بیشتر در عضلات شانه نمایان میشود تا دست. کودک اغلب بازو را در حالت نزدیک به تنه ( ادداکشن ) و چرخش داخلى نگه میدارد در حالیکه آرنج، باز، ساعد به داخل چرخیده ( پرونیشن ) و مچ دست، خم است.
پیش آگهى به میزان آسیب اعصاب بستگى دارد اما با مداخله زود هنگام، خوب خواهد بود.
در فلج “کلامپکه” یا فلج شبکه بازویى تحتانى، آسیب کششى عموما شدیدتر است. این عارضه موجب فلج عضلات دست و مچ دست میشود. آسیب شدید شبکه بازویى به فلج کل اندام فوقانى مى انجامد.
کاردرمانى در فلج زایمانى
زمان شروع درمان کاردرمانی از مهمترین فاکتورهای تعیین کننده در نتیجه درمان می باشد. هر چه درمانهای کاردرمانی سریعتر آغاز شود احتمال موفقیت بالاتر خواهد بود . کاردرمانی شامل استفاده از مدالیته های درمانی (بویژه الکتروتراپی) ، ماساژ ، PNF و تمرین درمانی است. آموزش مناسب والدین و جلب همکاری آنان در فرایند درمان از مهمترین فاکتورهای موفقیت درمان به شمار می رود .
– تمرینات کاردرمانی
– شروع حرکات مفاصل توسط کاردرمانگر از ابتدا
– ارزیابی قدرت عضلانی پس از ۴۸ ساعت اول
– حرکات شانه از روز ۵ شروع شود
– کشش عضلاتی که احتمال کوتاه شدگی دارند
– تحریکات لمسی
– تمرینات با فشار وزن در صورت لزوم و امکان
– آموزش والدین برای انجام کششها در منزل طور منظم مثلا با هر بار عوض کردن نوزاد ورزشها نیز انجام شوند.
– حرکت شانه به سمت خارج
– کشش زیر بغل
– کشش شانه به داخل قفسه سینه
– بردن دستها به بالای سر
– حرکت آرنج و کشش عضلات دوسر
– حرکت مچ دست و کف دست
اگر فلج بدون بهبود تا ٣ الى ۶ ماهگى ادامه یابد، جراحى ترمیمى و ازاد سازى عصب، پیوند دو انتهاى عصب و پیوند عصب ممکن است انجام شوند.